WAT DACHT JE?

Voordat je verder leest wil ik je uitnodigen om eerst te kijken naar de afbeeldingen en je eigen associaties te maken. Associaties beïnvloeden elkaar en daarom staat er pas wat meer uitleg na een paar afbeeldingen.

Ik ben benieuwd naar jouw associaties met deze patronen. Dus als je me een reactie zou willen sturen met jouw ideeën hierbij ben ik je daar dankbaar voor. En als het kan zet ik het erbij op deze site. De associaties die ik tot nu toe kreeg:

• landschap
• plattegrond
• printplaat
• ongerichtheid
• vis
• gezicht
• structuur
• …

Zoveel verschillende associaties. De ene is concreter en de ander is wat abstracter. De een gaat over het gehaal en de ander over een deel. Er zijn zoveel manieren om te kijken en alles is even waar.

Ontstaan

Voor mijzelf is dit patroon ontstaan als een soort meditatieve oefening: het gaat om het bezig zijn, de activiteit zelf. Dus niet teveel nadenken over het resultaat, maar het patroon uit zichzelf laten groeien. Daarbij dienen gedachtes zich aan. De meeste verdwijnen weer, maar enkele gedachten blijven en ontwikkelen zich. Net als het patroon dat ontstaat. Van te voren is niet duidelijk waar je naar toe werkt en wat het resultaat is. Je kunt het vergelijken met het tekenen van mandala`s. Dat is een interessante tocht die ik iedereen kan aanraden. Hieronder een stukje van mijn tocht. Dit verhaal begon voor mij met de onderstaande stoel.

Deze stoel is afkomstig van de Bèta-faculteit van de Radboud Universiteit, mijn alma mater. Het was één van de stoelen die we gebruiken in de pauzes tussen de colleges. In die periode was ik assistent bij het vak histologie. Dat betekent heel veel preparaten van celweefsels bekijken onder een microscoop. Ondanks dat dit lijnen en vormenpatroon niet zozeer een doel had, ligt hier wel mijn sterkste associatie: verschillende weefsels waarin verschillende cellen te zien zijn.

Foto: Patho

Foto: Louise Howard

Als ik verder associeer op cellen en weefsels denk ik erg aan de binnenkant. Wij, andere dieren, planten, paddenstoelen, het hout van de stoel: alles is opgebouwd uit cellen. En die celstructuren zijn nu ineens zichtbaar aan de buitenkant. Een soort binnenstebuiten. Het onzichtbare wordt zichtbaar.

De dinosaurus die ik won met een Sinterklaasspel (dank je wel, Aukje!). Uitgestorven en uitgespeeld, krijgt nieuwe aandacht door een nieuwe verpakking.

Een verpakking van luxe thee en koffie, wordt nu zelf verpakt in een laagje verf. Wordt zelf een ding in plaats van iets te presenteren. Aandacht naar de verpakking. Een vermomming. Hoe kun je zien of iets echt is?

De wereldbol die ik kocht voor fl 25,95 van mijn eerste spaargeld. Ontdek nieuwe streken, verlicht van binnen naar buiten, een laag fossiele olie uit de diepte, kringen op een waterplas.

En bijelkaar geeft het weer een ander effect…

Het volgende project is al in volle gang. Een oom maakte voor alle kinderen in de familie een houten legpuzzel. Hij zaagde en schilderde ze zelf. En, al neemt het nogal wat tijd in beslag, deze schilder ik.